مقایسه اثرات درمانی متفورمین، پیوگلیتازون و ویتامین E در بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی

سابقه و هدف: بیماری کبد چرب غیرالکلی الکلیNon-alcoholic Fatty Liver Disease(NAFLD) با تغییرات چربی در کبد همراه با التهاب یا بدون التهاب مشخص می شود. این بیماری تظاهرکبدی سندرم متابولیک میباشد. از آنجائیکه درمان دارویی متفاوتی برای آن معرفی شده است، این مطالعه بمنظور مقایسه اثرات درمانی متفورمین، پیوگلیتازون و ویتامینE در درمان این بیماران انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، تعداد93 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه با تشخیص NAFLD انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه 31نفره تقسیم شدند. سپس برای گروه اول متفورمینgr/day2،گروه دوم پیوگلیتازون mg/day30 و گروه سوم ویتامینE Iu/day 800 به مدت12هفته تجویزگردید. LFT، FBS، BMI، HOMA-IR و سطح سرمی انسولین ابتدا و بعد ازدرمان اندازه گیری و مقایسه شد (3N2016010411991IRCT:). یافته ها: توزیع جنس، متوسط سن، LFT و HOMA-IRدر بین گروهها، قبل از درمان تفاوت آماری معنی­داری نداشت. میانگین تفاوت شدت بیماری کبد چرب در مرحله قبل با بعد از درمان درگروه دریافت کننده متفورمین (0/63±1/06)، پیوگلیتازون (0/75±1/19) و ویتامینE (0/62±0/77)گزارش گردید که از نظر آماری معنی دار بود (0/05>p)، همچنین سطح سرمی انسولین(0/01>p) و HOMA-IR (0/05>p) دربین گروهها معنی داربود، بطوریکه داروی پیوگلیتازون در کاهش شدت بیماری کبد چرب، سطح سرمی انسولین و HOMA-IR بیشترین تاثیر را نشان داد و به ترتیب متفورمین و ویتامین E در رده های بعدی قرارگرفتند. نتیجه گیری: براساس این مطالعه داروی پیوگلیتازون هم درکاهش شدت بیماری کبد چرب و هم در کاهش LFT و سطح سرمی انسولین مؤثرتر از متفورمین و ویتامین Eمی باشد.